Verkenning Nederlandse reparatie-infrastructuur

In de transitie naar een circulaire economie is repareren een belangrijk element. De strategie repair komt na refuse, redesign en reuse en is daarmee de hoogste strategie voor defecte apparaten op de R-ladder. Een grotere reparatiesector zou positieve effecten hebben op zowel materiaalgebruik als werkgelegenheid. Echter in de praktijk kiezen consumenten veelal eerder voor een nieuw of vervangend product dan voor reparatie. Dit onderzoek neemt de Nederlandse reparatie-infrastructuur onder de loep.

Het is gebleken dat Nederland een diverse reparatie-infrastructuur kent. Er is een behoorlijk aantal kleine en grote reparatiebedrijven actief voor consumentenelektronica, van geautoriseerde reparateur tot aan kringloopwinkels en Repair Cafés. Daarnaast is er geconstateerd dat reparateurs er steeds meer en beter in slagen om de benodigde informatie en de onderdelen voor een reparatie te verkrijgen. Dat geldt niet alleen voor de door fabrikanten geautoriseerde reparateurs of de eigen reparatiediensten van fabrikanten, maar ook voor andere (niet geautoriseerde en/of zelfstandige) reparateurs.

Wat de consument betreft toont het onderzoek aan dat consumenten eerst kijken of het apparaat het waard is om te repareren. Dit kan afhangen van de kosten van reparatie in relatie tot de economische (en emotionele) waarde van het product. De kosten van aanschaf van een nieuw apparaat of vervanging (door een producent) spelen ook mee. Voor een consument speelt daarnaast de tijd die de reparatie kost in vergelijking met het gemak waarmee een nieuw product verkregen kan worden ook een rol.

Verder wordt het nut van een registratieplatform voor reparateurs ten behoeve van de circulariteit van de economie, toegelicht in dit onderzoek.